Βελγικες ταινιες

Ο Μάκης Παπαδημητρίου είναι ο Κωστής, ένας σοβαρός γιατρός στη μέση ηλικία που ζει στην Αντίπαρο. Είναι μόνος και μοναχικός και φαίνεται προβληματικός. Δεν είναι ευχαριστημένος με το μέρος, τη δουλειά του και γενικά τη ζωή του. Παρότι έχει περάσει ένας δύσκολος χειμώνας, οι ελπίδες του αναπτερώνονται καθώς γνωρίζει μια ομάδα νέων τουριστών. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει η Έλλη Τρίγκου στον ρόλο της Άννας, μια πολύ νεαρή, ενήλικη Ελληνίδα, την ο οποία ο Κωστής ερωτεύεται παράφορα. Παρά την εμφάνιση αλλά και τη ψυχολογία του loser, ο Κωστής θα καταφέρει να την πλησιάσει, καταλαβαίνοντας ωστόσο οτι δεν μπορεί να ακολουθήσει αυτόν τον νεανικό, γεμάτο ελαφρότητα τρόπο ζωής. Ο έρωτας γίνεται εμμονή και καθώς προχωρά η ιστορία, μια όχι τόσο καλή πλευρά του Κωστή βγαίνει στην επιφάνεια

Όταν είσαι 21 ετών, ζεις σαν να μην υπάρχει αύριο. Αλλά μερικά χρόνια αργότερα και μερικές ευθύνες επιπλέον είναι αρκετά για νομίζουμε οτι αυτό το motto δεν θα ξαναυπάρξει ποτέ. Είναι αστείο πώς η διαφορά μεταξύ αυτών των φάσεων μπορεί να φαίνεται σαν μια άλλη ζωή και είναι συχνά ενδιαφέρον να βλέπουμε κινηματογραφιστές να διερευνούν αυτή την απόσταση. Η ταινία είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια ιστορία για τον Κωστή, έναν ηλικιωμένο άνδρα που εμπλέκεται με μια πολύ νεότερή του γυναίκα. Οι σκηνές του σεναρίου για αυτόν δημιουργούν κάποια περιέργεια, αλλά η ψυχολογία του χαρακτήρα δεν είναι αρκετά περίπλοκη ούτε η ζωή του. Ο Παπαδημητρίου με την ερμηνεία του στηρίζει απόλυτα τη ταινία. Ζωγραφίζει μια έντονη εικόνα της ατμόσφαιρας, με το νησί να φαίνεται ως ένα κορεσμένο χωριό όπου η διασκέδαση πεθαίνει το χειμώνα, και τα φώτα των Χριστουγέννων είναι τα μοναδικά φωτεινά χρώματα. Και το καλοκαίρι ζωγραφίζει την ευκαιρία του να ανατρέψει τη ζωή του. Είναι ήσυχος, περίεργος, ρομαντικός και προσκολλημένος απεγνωσμένα στην αναζωογονημένη ονειροπόληση της νεότητας