Η αλήθεια είναι ότι μία πολεμική ταινία έχει το κατάλληλο φόντο για να δείξει έντονα συναισθήματα και στιγμές. Πόνος, οργή, δυστυχία, γενναιότητα, ηθική, επιβίωση, όλα αυτά παλεύουν και στην πραγματικότητα αλλά και σε μία ταινία για να αποδοθεί το κλίμα του πολέμου. Η διαφορά είναι ότι στις περισσότερες σύγχρονες ταινίες, όπως και σε αυτή εδώ, όλα αυτά είναι καλογυαλισμένα, δηλαδή...
Αν και ποτέ δε μου άρεσαν τέτοια ψυχολογικά θρίλερ με πνεύματα κτλ, τη πρώτη φορά που το είδα στο σινεμά είχα μείνει άφωνος. Κάθε φορά που το βλέπω ξανά από τότε, μου κάνει εντύπωση κάθε φορά. Σκηνοθεσία, ήχος, σενάριο, όλα είναι τόσο προσεγμένα. Καμία σχέση με όλα τα υπόλοιπα εμπορικά θρίλερ-τρόμου
Στο Όνομα της Φυλής (2012)
Για την ιστορία: Το 1941-1942 περίπου 100.000 Αλσάτες (αργότερα ονομάστηκαν Malgré-Nous, «παρά τη θέλησή μας») στρατεύτηκαν στον Γερμανικό Στρατό. Δεδομένου ότι η πίστη τους στη Γερμανία κυμαινόταν από αμφίβολη έως ανύπαρκτη, στάλθηκαν στο Ανατολικό Μέτωπο για να κάνουν την λιποταξία πίσω στη Γαλλία όσο το δυνατόν πιο δύσκολη. Σε μια παράλληλη εξέλιξη, 15.000 νεαρές Αλσάτες μεταφέρθηκαν...