Είδα την ταινία λίγο πριν τα μεσάνυχτα στο θέατρο, με πολύ λίγο κόσμο... προφανώς, το στυλ της ταινίας δεν είναι το γνωστό εμπορικό, που τρέχουν όλοι σαν τα πρόβατα... Τέλος πάντων, η ταινία έχει νόημα, έχει βάθος και απόκριση στον θεατή και από εκείνη την ημέρα νιώθω τα συναισθήματα της ταινίας ανεξάρτητα από τα διάφορά της προβλήματα, τα οποία συνοψίζονται στο βάθος των αγώνων...
Ουσιαστικά, η πλοκή είναι ίδια με το Η Μεγάλη Νύχτα του 1986, εκτός από το οτι εδώ έχουμε μεγαλύτερη κλίμακα: αυτή τη φορά, μια ολόκληρη πόλη καταλαμβάνεται από τα πλάσματα. Υπάρχει άφθονη αναφορά στις παλιές ταινίες ζόμπι. Ένα πράγμα που παρατήρησα είναι ότι τα ειδικά εφέ είναι υπέροχα, ως επί το πλείστον, αν και οι σκηνές τρόμου αισθητικά δεν είναι και οι πιο θελκτικές! Όπως και...
Άγριες Φράουλες (1957)
Ο Μπέργκμαν έχει θεωρηθεί από πολλούς ως ένας δημιουργός καταθλιπτικών ταινιών που ξεπερνούν τις επιφανειακές σκέψεις των περισσότερων ανθρώπων. Δόξα τω Θεώ το κάνει κάποιος! Σε αυτό το ιδιοφυιές έργο, μας ζητείται να εξετάσουμε ποιος είναι ο Θεός και τι κάνει μια ζωή αξιόλογη. Και αν η ανθρώπινη φύση αλλάζει καθώς περνάνε οι γενιές, ή είναι μόνο τα κοστούμια που αλλάζουν. Ως συνήθως,...