Όταν μιλάμε για κλασικές ταινίες, μιλάμε για το Οι Άθλιοι. Βασισμένη στο ομώνυμο και πασίγνωστο βιβλίο του Βίκτωρ Ουγκώ, πρόκειται για μια ταινία που κυκλοφόρησε δεκάδες φορές για 100 χρόνια, από το 1912 μέχρι το 2012. Αυτή εδώ, είναι μάλλον από τις καλύτερες εκδοχές της, με Λίαμ Νίσον και Τζέφρει Ρας να γεμίζουν απλόχερα τις σκηνές (αν και όχι τόσο έμπειροι τότε). Η ιστορία αναμφίβολα...
Δεν έχω σταματήσει πολλές ταινίες το πρώτο μισάωρο, αλλά αυτή πραγματικά το άξιζε! Ο εντελώς ατάλαντος Τζεράρντ Μπάτλερ, μια κακή προσαρμογή ενός χιλιοπαιγμένου σεναρίου καταστροφής, σενάριο με γελοία προβλέψιμες καταστάσεις και άλλα πολλά, συνιστούν μια από τις πολύ κακές ταινίες επιστημονικής φαντασίας τα τελευταία χρόνια. Δικαιωματικά παίρνει τη πρώτη θέση που είχε μέχρι τώρα...
Πελαργοί (2016)
Μου πήρε κάμποσο καιρό για να καταλήξω πως πρόκειται για την ευφυέστερη παιδική ταινία που έχω δει. Πανέξυπνοι διάλογοι, πανέξυπνο σενάριο και πανέξυπνο χιούμορ - κάποια από αυτά είναι λίγο δύσκολο να τα "πιάσει" ένα παιδί 10 ετών - ακόμα και με την ελληνική μετάφραση σε μια παραγωγή της Warner Bros που δεν υστερεί σε τίποτα σε σχέση με τους γίγαντες Disney και Pixar. Πιστεύω λοιπόν...