Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....
Εδώ υπάρχει κάτι που δεν μπορείς να το προσπεράσεις εύκολα και λέγεται Gena Miller στον ρόλο της Ισαμπέλας. Είναι και το μοναδικό αξιοθέατο της ταινίας - αν τη δείτε, θα καταλάβετε. Η πρωταγωνίστρια, είναι κακομαθημένη και δεν είναι σίγουρη τι να κάνει με τον εαυτό της (ή με το απίστευτο σώμα που της έχει δώσει ο Θεός) και την παίρνουν επίσης από αυτόν τον κόσμο ... είναι ακόμα...
Η Αρπαγή (2008)
Ο Λίαμ Νίσον σε έναν ρόλο, όχι τόσο συνηθισμένο γι αυτόν μέχρι τότε, αλλά σε έναν πολύ συνηθισμένο χολιγουντιανό ρόλο: ένας πρώην πράκτορας του οποίου η οικογένεια απειλείται από εγκληματίες. Φυσικά, όντας υπερήρωας, θα καταφέρει να σωθεί ο ίδιος από τις πιο απίθανες καταστάστεις, να σώσει όλους τους καλούς και να σκοτώσει όλους τους κακούς! Κατά τα άλλα, πρόκειται για μια καλοστημένη...