Τι να πούμε τώρα γι αυτή τη ταινία...πρόκειται για την 24η ταινία που σκηνοθέτησε ο Κλιντ Ίστγουντ και από τις λίγες στις οποίες δεν συμμετείχε ως ηθοποιός. Δύο κερδισμένα όσκαρ για τον Σον Πεν και τον Τιμ Ρόμπινς και άλλες 4 υποψηφιότητες. Η δύναμη της ταινίας εκτός από τα τρία μεγάλα ονόματα είναι οι σκοτεινοί χαρακτήρες που υποδύονται. Ο Τιμ Ρόμπινς ζει μέσα στις δικές του δυστυχίες...
Δύο νέοι άνθρωποι προσπαθούν μάταια να μείνουν φίλοι, καθώς ο κατά βάθος έρωτάς τους είναι πιο δυνατός από τη φιλία τους. Χαριτωμένη ταινία, από τις πολύ λίγες ενδιαφέρουσες του είδους. Πέρα από την έλλειψη πρωτοτυπίας του σεναρίου, η απόδοσή του και οι ερμηνείες είναι πολύ καλές. Αυτό που κάνει ιδιαίτερα θετική εντύπωση, είναι οι γρήγοροι και έξυπνοι διάλογοι (στα αγγλικά φυσικά)....
Μπλε Ουρανός (1994)
Το μόνο ενδιαφέρον της ταινίας τελικά είναι ο tommy lee jones 30 χρόνια πριν. Η ταινία ξεκίνησε καλά, έχοντας ταυτόχρονα και κωμωδία και δράμα, μετά άρχισε να μπερδεύει πολλά θέματα στην υπόθεση, μετά έγινε φαντασίας με καταστάσεις σε καμία περίπτωση δεν θα συνέβαιναν στην κανονική ζωή και στο τέλος μας έδωσε ένα απότομο happy ending τραβηγμένο από τα μαλλιά. Ούτε η Τζέσικα λανγκ...