Ο Νίκολας Κέιτζ χάνει τον 7χρονο γιο του σε ένα καρναβάλι αποκριών στους δρόμους της Νέας Υόρκης και αργότερα ανακαλύπτει ότι όλα προκλήθηκαν από μια Ιρλανδή μάγισσα που θανατώθηκε τον 17ο αιώνα. Μου αρέσει ο Νίκολας Κέιτζ, πάντα "βλέπεται" παρά το γεγονός ότι εμφανίζεται σε κάποιες πραγματικά αποτυχημένες ταινίες. Αυτή εδώ δεν είναι κακή ταινία αλλά ούτε και καλή. Το πιο τρομακτικό...
Δυστυχώς ο "Ραντίν" υποφέρει από υπερβολική υπερβολή! Ο πρωταγωνιστής δεν είναι απλώς τσιγκούνης. έχει εμμονή με την αποταμίευση και τη συσσώρευση χρημάτων σε σημείο που αποκόπτει τον εαυτό του από τη λογική και την κανονική ανθρώπινη επαφή. Φαίνεται περισσότερο σαν μια ψυχιατρική ταλαιπωρία παρά σαν μια κακία, μια ιδιορρυθμία ή μία πτυχή του χαρακτήρα, που σημαίνει ότι το αντιλαμβανόμαστε...
Το Κάλεσμα (2013)
Αν και ποτέ δε μου άρεσαν τέτοια ψυχολογικά θρίλερ με πνεύματα κτλ, τη πρώτη φορά που το είδα στο σινεμά είχα μείνει άφωνος. Κάθε φορά που το βλέπω ξανά από τότε, μου κάνει εντύπωση κάθε φορά. Σκηνοθεσία, ήχος, σενάριο, όλα είναι τόσο προσεγμένα. Καμία σχέση με όλα τα υπόλοιπα εμπορικά θρίλερ-τρόμου