Η Ηλέκτρα δεν είναι τέλεια, ο διάλογος είναι χαζός, η πλοκή είναι μάλλον ελαφριά και προσπαθεί λίγο να ανακάμψει με παιδικές αναδρομές και εσωτερική ψυχική αναζήτηση, με μια μάλλον άσκοπη υποπλοκή και ενώ ήταν εντυπωσιακά χορογραφημένη η τελική αναμέτρηση. Ωστόσο, είναι μια οπτικά κομψή ταινία με εξαιρετική κινηματογράφηση, φανταστικές τοποθεσίες, κοστούμια με έμπνευση και διασκεδαστικά...
Τέσσερις παράλληλες ιστορίες σε τρία διαφορετικά σημεία του κόσμου συνδέονται μεταξύ τους με εξαιρετική τραγικότητα. Δε γνωρίζουμε γιατί ο σκηνοθέτης αποφάσισε να τραβήξει τόσο μακριά τις ιστορίες αυτές, αλλά το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό. Παρά την παράξενη αρχή της ταινίας, η σύνδεση γίνεται κατανοητή μετά από λίγη ώρα. Το μοντάζ είναι γρήγορο μεταξύ των σκηνών, ο σκηνοθέτης μεταβαίνει...
Τσάι στη Σαχάρα (1990)
Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Όμως - και αυτό είναι σημαντικό - το μεγαλύτερο μέρος της εκτίμησής μου πηγάζει από το γεγονός ότι τη παρακολούθησα αρκετές φορές και ότι έχω διαβάσει επίσης το βιβλίο (του Paul Bowles) δύο ή τρεις φορές. Έτσι και τα δύο έργα τέχνης (δεδομένου ότι το βιβλίο είναι σίγουρα ένα έργο τέχνης) τείνουν να συνδυάζονται στο μυαλό...