Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Παραμυθάκι με ωραίο περιτύλιγμα και ευτυχισμένες καταστάσεις, και με μερικές πινελιές πολέμου και μιας περίεργης ομάδας ανθρώπων, έτσι για να διαφέρει από όλες τις άλλες ρομαντικές ιστορίες. Παρόλα αυτά πρέπει να παραδεχτώ ότι αυτή η πλοκή δίνει μία ιδιαιτερότητα. Η Lily james δεν πείθει στο ρόλο της συγγραφέα ούτε ο Μίσιελ Χούισμαν στον ρόλο του αγρότη, αλλά υποθέτω σε αυτού του...
Ο Κύριος Μόρντεκαι (2015)
Βρετανικό, αρχικά χαζό φαινομενικά, χιούμορ όσο δε παίρνει! Αυτό είναι το βασικό στοιχείο της ταινίας, που θα κάνει τον θεατή ή να τη λατρέψει ή να τη κλείσει τα πρώτα τρία λεπτά! Εγώ ανήκω στη πρώτη κατηγορία καθώς λάτρεψα και το χιούμορ και τους απίστευτα έξυπνους διαλόγους του Τζόνι Ντεπ. Η ταινία είναι άριστα σκηνοθετημένη σε μαγευτικούς εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους της...