Αν μπορούσα να βάλω περισσότερο από 5 θα το έκανα. Το παρακολούθησα για πρώτη φορά απόψε και κατέληξα οτι πρόκειται για ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ. Κρίμα που έχασε το Όσκαρ. Για ένα αριστούργημα 96 λεπτών που σε αφήνει άφωνο, πιθανόν θα κλαίτε στα 80 από αυτά. Δείτε κάτι τέτοιο και μετά σκεφτείτε για το αν πρέπει να παραπονιέστε για το πόσο κακή είναι η ζωή. Τίποτα δεν συγκρίνεται...
Πρέπει να ομολογήσω ότι μου αρέσουν οι ταινίες χορού. Με τόσα προβλήματα που συμβαίνουν στον κόσμο, είναι τόσο ευχάριστο να βλέπεις ανθρώπους τόσο ερωτευμένους με αυτό που κάνουν. Η σκηνή στο γαλλικό κλαμπ με το ρινγκ του μποξ ήταν το αποκορύφωμα της ταινίας για μένα. Ο συνδυασμός χιπ-χοπ, λάτιν χορού και κινήσεων MMA κόβει την ανάσα. Η Sofia B ανεβάζει πραγματικά τους καρδιακούς...
Ο Πλανήτης Των Πιθήκων (2001)
Δεν τα κατάφερε ο Τιμ Μπάρτον σ αυτή την επανέκδοση της πρωτότυπης ταινίας του '60 καθώς υστερεί και από την original αλλά και κατά πολύ από τις μεταγενέστερες όπως Η Εξέγερση και Η Αυγή. Το σενάριο μοιάζει λίγο αδέξιο και η σκηνοθεσία φτωχή ακόμα κι αν λάβουμε υπόψη το γεγονός οτι γυρίστηκε 18 χρόνια πριν. Το ίδιο ισχύει και για τον Μαρκ Γουόλμπεργκ που στα νιάτα του δε "γεμίζει"...