Το Κόκκινο Σπουργίτι δεν είναι αυτό που φαίνεται και αυτό είναι πραγματικά καλό. Επανενωμένη με τον σκηνοθέτη Φράνσις Λόρενς, η Τζένιφερ Λόρενς φέρνει την πρωταρχική δύναμη σε αυτό το κρύο και σκληρό θρίλερ. Δεν είναι μια ταινία δράσης, καθώς δεν έχει σχεδόν καμία ροή δράσης, αλλά είναι ένα έξυπνο και μελετημένο πολιτικό δράμα. Είναι μία από αυτές τις λίγες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις...
Sex και ίντριγκες παντού κάνουν το σενάριο ανύπαρκτο και τη θέαση εύκολη για τους εύκολους και αβάσταχτη για τους δύσκολους. Στο συνηθισμένο μοτίβο των ελληνικών ταινιών αυτού του τύπου, η ταινία δεν έχει τίποτα να προσφέρει πέρα από την αναγνωρισιμότητα (πλέον) των πρωταγωνιστών και ελάχιστες παροδικές στιγμές χιούμορ. Είναι δύσκολο να το δεις, ακόμα και τη πρώτη φορά
Ο Βράχος (1996)
Φανταστικά φτιαγμένο. Αναμφίβολα μία από τις καλύτερες χολιγουντιανές ταινίες δράσης μέχρι τότε, με τη παραγωγή να έχει κάνει εξαίρετη δουλειά σε όλους τους τομείς. Ο τόσο δυνατός αντίκτυπος της ταινίας την διαμόρφωσε σε αυτό που είναι, πιθανώς μια από τις καλύτερες στο είδος της. Ο Σον Κόνερι έχει μια αυθεντική ερμηνεία - ο Κέιτζ όχι τόσο - αλλά τη παράσταση κλέβει ο μοναδικός...