Με το πλεόνασμα μετα-αποκαλυπτικών ταινιών που υπάρχει στον σημερινό κινηματογράφο, ο Δρόμος κάνει αυτό που πολύ λίγες ταινίες σε οποιοδήποτε είδος φαίνονται ικανές να κάνουν. Εδώ πρόκειται για μια ταινία που με τη δική της διορατικότητα αποτυπώνει τον ρεαλισμό της φρίκης ενός ολοκαυτώματος, συνδυάζοντας το απόλυτα χειρότερο δυνατό μέλλον με τα πιο βαθιά όμορφα ανθρώπινα χαρακτηριστικά...
Δεν θα συνιστούσα αυτήν την ταινία αν και δεν είναι πάρα πολύ κακή. Αργή κίνηση για το πρώτο μισό, καθώς η πλοκή προσπαθεί να αναπτύξει την ιστορία. Ένας άπιστος σύζυγος αγωνίζεται να σώσει το γάμο του με εξωτικές διακοπές. Η σύζυγος πηγαίνει απρόθυμα και έχει όλους τους φόβους που αισθάνονται οι γυναίκες για έναν άπιστο σύζυγό της και δυσκολεύεται να τον συγχωρήσει. Καταλήγουν...
Το Σύνδρομο του Βερολίνου (2017)
Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....