Ο σκηνοθέτης Budreau κάνει μια πολύ ασυνήθιστη προσέγγιση στο θρίλερ της ομηρίας κάνοντας μια ταινία που δεν είναι πραγματικά τόσο συναρπαστική. Δε μοιάζει με το Σκυλίσια Μέρα με τον Αλ Πατσίνο, αλλά περισσότερο σε μια μελέτη χαρακτήρα του οποίου το έγκλημα κατέληξε να αλλάξει όχι μόνο την κατανόηση της εγκληματικής ομηρίας, αλλά και της σύγχρονης λαϊκής γλώσσας. Ο καθένας ξέρει...
Αυτό θα γίνει ένα κλασικό κάλτ! Τόσες πολλές αξιόλογες ατάκες και ξεκαρδιστικές στιγμές! Σουρεαλιστικά, ανόητα, και η Κέιτ και ο Ματίας είναι και οι δύο εκπληκτικά καλοί - διακριτικοί και σημαντικοί ταυτόχρονα, με τρελή χημεία. Η πλήρης αποκάλυψη: είμαι θαυμάστρια της δουλειάς του Matthias εδώ και πολύ καιρό. Λατρεύω τη φυσκότητά του. Χρησιμοποιεί τη στάση και την κίνησή του για...
Γκοτζίλα (1998)
Από τις φορές που αναρωτιέσαι γιατί βλέπεις κάποια ταινία. Το θέμα δημοφιλές και γνωστό, αλλά ο Γκοτζίλα ελαφρώς παραποιημένος, οι Μπρόντερικ και Ρενό απλά υπάρχουν. Τα εφέ ικανοποιητικά για το 1998 αλλά τα υπόλοιπα είναι για κλάμματα. Ξεκινώντας από νωρίς με τα τεράστια γελοία ίχνη του Γκοτζίλα στο έδαφος και τους ανόητους διαλόγους του Κέβιν Νταν με τον Μπρόντερικ. Ένα ρομάντσο...