Γκοτζιλα (1998)

Ρουτίνος, 27/07/2021

Από τις φορές που αναρωτιέσαι γιατί βλέπεις κάποια ταινία. Το θέμα δημοφιλές και γνωστό, αλλά ο Γκοτζίλα ελαφρώς παραποιημένος, οι Μπρόντερικ και Ρενό απλά υπάρχουν. Τα εφέ ικανοποιητικά για το 1998 αλλά τα υπόλοιπα είναι για κλάμματα. Ξεκινώντας από νωρίς με τα τεράστια γελοία ίχνη του Γκοτζίλα στο έδαφος και τους ανόητους διαλόγους του Κέβιν Νταν με τον Μπρόντερικ. Ένα ρομάντσο του πρωταγωνιστή μας με την Μαρία Πιτίγιο έρχεται για να ολοκληρώσει τη καταστροφή. Έρωτες, τέρατα, ο (άχρηστος) στρατός, ο άνευ λόγου ύπαρξης Ζαν Ρενό, η τυπική ξανθιά, η αναζωπύρωση ενός έρωτα, όλα ανακατεύονται για να δημιουργηθεί μια ταινία που θα τα έχει όλα, αλλά τελικά δεν έχει τίποτα - τίποτα τουλάχιστον επιτυχημένο. Είναι μακριά από τον μέσο όρο και ο μόνος λόγος για να τη δει κάποιος είναι να βρίσκεται στο 1998