Πρέπει να ομολογήσω ότι μου αρέσουν οι ταινίες χορού. Με τόσα προβλήματα που συμβαίνουν στον κόσμο, είναι τόσο ευχάριστο να βλέπεις ανθρώπους τόσο ερωτευμένους με αυτό που κάνουν. Η σκηνή στο γαλλικό κλαμπ με το ρινγκ του μποξ ήταν το αποκορύφωμα της ταινίας για μένα. Ο συνδυασμός χιπ-χοπ, λάτιν χορού και κινήσεων MMA κόβει την ανάσα. Η Sofia B ανεβάζει πραγματικά τους καρδιακούς...
Ο Μάκης Παπαδημητρίου είναι πολύ καλός εδώ και ομολογουμένως του πάει ο ρόλος (και φυσιογνωμικά) αυτός. Άλλωστε, αυτός κρατά την ταινία μόνος του στα χέρια του, οι υπόλοιποι είναι απλά κομπάρσοι. Η ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα, όσο και το τέλος (πράγμα σπάνιο, αλλά ποιός δεν θα θελε να μάθει τι απέγιναν οι δύο πρωταγωνιστές) αλλά υπάρχουν υπερβολές. Υπάρχει πολύ γυμνό (άχρηστο)...
Στο Όνομα της Φυλής (2012)
Για την ιστορία: Το 1941-1942 περίπου 100.000 Αλσάτες (αργότερα ονομάστηκαν Malgré-Nous, «παρά τη θέλησή μας») στρατεύτηκαν στον Γερμανικό Στρατό. Δεδομένου ότι η πίστη τους στη Γερμανία κυμαινόταν από αμφίβολη έως ανύπαρκτη, στάλθηκαν στο Ανατολικό Μέτωπο για να κάνουν την λιποταξία πίσω στη Γαλλία όσο το δυνατόν πιο δύσκολη. Σε μια παράλληλη εξέλιξη, 15.000 νεαρές Αλσάτες μεταφέρθηκαν...