Αρκετά καλή ταινία. Δεν την είχα δει, γιατί είχα επηρεαστεί από τις αρνητικές κριτικές. Διάβασα εδώ όμως τα σχόλια των αναγνωστών κι αποφάσισα να τη δω. Τελικά το κοινό έχει δίκιο κι όχι οι κριτικοί (αν και υπήρξαν και κάποιοι που έγραψαν συμπαθητικές κριτικές). Συνοψίζω: Βλέπεται όντως αυτόνομα κι έχει αινιγματικό-σκοτεινό τέλος (η απόλυτη ανατροπή).
Ενδιαφέρουσα, κυρίως λόγω της παρουσίας της Νούμι Ραπάς και του Τέρενς Χάουαρντ. Ο Κόλιν Φάρελ αν και πρωταγωνιστής, χάνεται λόγω των καλλιτεχνικών αλλά και φυσικών του διαστάσεων. One man show λοιπόν για τον Κόλιν Φάρελ, ο οποίος όπως είναι αναμενόμενο τα βάζει με όλους και τους καθαρίζει όλους με απίστευτη ευκολία. Το σενάριο τετριμμένο: κάποιος προσπαθεί να εκδικηθεί τους υπεύθυνους...
Και Ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα (1956)
Αυτή ήταν η ταινία που παρουσίασε την Brigitte Bardot ως το σεξ σύμβολο της δεκαετίας του '50 και του '60 στον ρόλο της έφηβης Juliette. Και αυτή είναι πραγματικά μια ταινία για μια γυναίκα. Γεμίζει την οθόνη καθ' όλη τη διάρκεια της προβολής με την υπέροχη και γενναιόδωρη ανατομία της αλλά και με τον τρόπο της να χαμογελά, να μιλάει, να περπατά και να χορεύει, προβάλλοντας επιπλέον...