Ο Vadim Perelman επαναφέρει τη χαρά να βλέπουμε ταινίες στο σαλόνι μας. Μετά από το παλιό αλλά υπέροχο «Σπίτι από άμμο και ομίχλη», επέστρεψε ξανά με ένα ακόμη αριστούργημα. Η σκηνοθεσία, η ηθοποιία και η αφήγηση είναι στο υψηλότερο σημείο του σύγχρονου ποιοτικού κινηματογράφου. Προφανώς απολαμβάνει να κάνει ταινίες για τους Πέρσες και την πλούσια και όμορφη γλώσσα και τον πολιτισμό...
Αυτή θα μπορούσε να ήταν μια πραγματικά στιβαρή ταινία δράσης - σίγουρα είχε αξιοπρεπή προϋπολογισμό και ένα δυνατό πρωταγωνιστή (μιλάω για τον Ντένζελ γιατί ο Κρις Πάιν ήταν ανέκαθεν ένα τίποτα ως ηθοποιός) - αλλά το κουραστικό σενάριο κατακλύζει τη δράση με περιττές τεχνικές λεπτομέρειες και βαρετή ανάπτυξη χαρακτήρων, ενώ το σκηνοθετικό σήμα κατατεθέν στυλ του Scott - φρενήρης...
Το Ξέπλυμα (2019)
Ο κινηματογράφος στα καλύτερά του. Μια ελαφριά, διασκεδαστική, μια προκλητική ιστορία που λέει μια δύσκολη αλήθεια για την εποχή μας. Η υπεροπτική στάση των αφηγητών μιμείται υπέροχα τη νοοτροπία των πλούσιων, όχι μόνο του σήμερα, αλλά όλων των εποχών. Λένε στην αρχή ότι είναι ένα παραμύθι, αλλά θα έλεγα ότι είναι ένα μοντέρνο παραμύθι ηθικής. Μην περιμένετε μια σκοτεινή ταινία....