Για μένα ήταν μία ταινία που περιέγραφε πολύ γλαφυρά τις αγριότητες των ναζί και τις αντιλήψεις τους για την ευγονία, τον εκ γερμανισμό περιοχών που θεωρούσαν δικές τους...χωρίς να παρουσιάζει αγριότητες κτλ. Πολύ καλές οι ερμηνείες, έντονες οι συναισθηματικές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, όπως η φιλία, ό έρωτας, η αντίσταση, η επιβίωση , ή οργή... Για μένα είναι πολύ ρεαλιστική...
Το Κόκκινο Σπουργίτι δεν είναι αυτό που φαίνεται και αυτό είναι πραγματικά καλό. Επανενωμένη με τον σκηνοθέτη Φράνσις Λόρενς, η Τζένιφερ Λόρενς φέρνει την πρωταρχική δύναμη σε αυτό το κρύο και σκληρό θρίλερ. Δεν είναι μια ταινία δράσης, καθώς δεν έχει σχεδόν καμία ροή δράσης, αλλά είναι ένα έξυπνο και μελετημένο πολιτικό δράμα. Είναι μία από αυτές τις λίγες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις...
Αττίλας, ο Κατακτητής (2001)
Το Χόλιγουντ κατακρεουργώντας την ιστορία μας παρουσιάζει ακόμα μια φορά τον ατάλαντο Τζεράρντ Μπάτλερ στον ρόλο ενός ιστορικού ήρωα, αυτή τη φορά ως τον Ούνο βασιλιά του 5ου αιώνα μ.Χ. Καμία αληθοφάνεια σε όλα τα επίπεδα, από τα κοστούμια μέχρι τους διαλόγους. Εντάξει, μια ακόμα παραγωγή για το Box Office, αλλά γιατί τον Τζεράρντ Μπάτλερ;;; Γιατί;;;