Η Ναυμαχία ή αλλιώς, όταν ο κινηματόγραφος παύει να είναι τέχνη και γίνεται παιχνίδι. Να πούμε για το ταλέντο της Ριάνα; Να πούμε για τον καπετάνιο Λίαμ Νίσον; Για το σενάριο; Ως μοναδική πρωτοτυπία - ίσως άστοχη - είναι η μεταφορά του ομώνυμου παιχνιδιού στη μεγάλη οθόνη , την οποία δε μπορούμε να χειροκροτήσουμε. Τα γραφικά είναι καλά για το 2010, αλλά τίποτα άλλο. Ακόμα μια ταινία...
Έλεος πια με αυτές τις κακογραμμένες ταινίες δράσης του Γουέσλει Σνάιπς, ο οποίος έχει γίνει πάμπλουτος με τα χαμηλά στάνταρτνς του μέσου αμερικανού θεατή. Και πόσες φορές πια πρέπει να μας απασχολήσει η ζωή ενός αμερικανού προέδρου κάτω από τη σκέπη του Λευκού Οίκου; Προτιμήστε κάτι άλλο by far
Ένα Ψάρι που το Έλεγαν Γουάντα (1988)
Είναι όντως μία πανέξυπνη ανεπανάληπτη κωμωδία της δεκαετίας του 80 την οποία την ξαναείδα σήμερα μετά από πολλά χρόνια στην ΕΡΤ2. Απολαμβάνοντας σε όλη τη διάρκεια της τους χαρακτήρες, τις ατάκες και τις αστείες καταστάσεις, δεν δίνεις καμία σημασία στην πλοκή που τελικά καμία σημασία δεν έχει. Πραγματικά πρόκειται για μία αξιολάτρευτη βρετανική κωμωδία και αν για κάποιο λόγο δεν...