Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....
Η ιδέα της μεταφοράς της συνείδησής σε ένα νέο σώμα έχει τεράστιες δυνατότητες διερεύνησης μελλοντικών ηθικών επιπτώσεων και πώς θα επηρεάσει την κοινωνία και τα άτομα. Κανένα από αυτά δεν διερευνήθηκε. Αντίθετα, μόλις ολοκληρώθηκε η "μετανάστευση" του πνεύματος, παίρνουμε ένα βαρετά προβλέψιμο ταξίδι στο Χόλιγουντ ενός τυπικού άντρα που κάνει ό, τι μπορεί για να σώσει το παιδί...
Το Μενού (2022)
«Ο,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο!» Θα μπορούσε να είναι ο εναλλακτικός τίτλος της ταινίας! Ή εναλλακτικά χωρίς πρόθεση σπόιλερ: Τι σου κάνουν τα παιδικά τραύματα! Πέρα από το χιούμορ, η ταινία είναι μια πανδαισία χρωμάτων και γεύσεων, που ευτυχώς ή δυστυχώς δε μπορούμε να γευτούμε! Οι ερμηνείες θα έλεγα ότι μοιάζουν αμήχανες κι ανολοκλήρωτες ακόμα και του Ρειφ Φαινς που ομολογουμένως...