Τα πρώτα 30 λεπτά ήταν πολύ ελπιδοφόρα. Καλή δράση, αγωνία, υπέροχη ηθοποιία ... αλλά μόλις εμφανίζεται ένας από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, ο Michael, όλα διαλύονται. Όχι μόνο λόγω της ανασφαλούς και αδέξια μέτριας ερμηνείας του, που μου θύμισε κάποια φθηνή δραματική σαπουνόπερα ή ιστορία αγάπης ... αλλά επειδή αντιπροσωπεύει ένα σημείο εισόδου στο παρελθόν της Ava. Ένα βαρετό...
Κάποιοι ίσως απογοητευτούν επειδή θα ήθελαν να δουν μια κλασική κωμωδία στυλ Eddy Murphy. Το θέμα είναι ότι αυτό δεν είναι κωμωδία είναι ένα δράμα με πολύ καλό μήνυμα. Μου άρεσε ο Eddy Murphy στις πρώτες του ταινίες, ήταν μια μηχανή γέλιου και εξακολουθεί να είναι, αλλά τα αστεία παραμένουν ίδια και η κωμωδία έχει προχωρήσει. Για τον λόγο αυτό δεν μου άρεσε πάρα πολύ το κομμάτι...
Θα σε Περιμένω, Πάντα (2016)
Μία άλλη εκδοχή του P.S. I Love You, 10 σχεδόν χρόνια μετά. Αν και υποτίθεται οτι είναι πιο σκοτεινό και πιο εκλεπτυσμένο, ξεφεύγοντας από τη ρομαντική κομεντί που είναι το P.S. I Love You, δεν καταφέρνει να γίνει καλύτερο, ούτε καν ισάξιο, καθώς μόλις καταλάβεις τι γίνεται, ξέρεις και την υπόλοιπη ταινία. Θα συμφωνήσω απόλυτα με το προηγούμενο σχόλιο. Η ταινία γρήγορα γίνεται βαρετή...