Σε ότι με αφορά, αυτή ήταν μια από τις καλύτερες παραγωγές του Γούντι Άλεν εδώ και χρόνια. Ασχολείται με ανθρώπους Ιταλούς και Αμερικανούς εγκλωβισμένους σε ποικίλες καταστάσεις στην αιώνια πόλη. Δεν είναι μόνο οι αστείες καταστάσεις, αλλά μπορούμε πραγματικά να καταλάβουμε πώς αυτοί οι άνθρωποι ξεφεύγουν από τις αντιπαραθέσεις για να ζήσουν μια κανονική ζωή. Από το απλό ζευγάρι...
Με το πλεόνασμα μετα-αποκαλυπτικών ταινιών που υπάρχει στον σημερινό κινηματογράφο, ο Δρόμος κάνει αυτό που πολύ λίγες ταινίες σε οποιοδήποτε είδος φαίνονται ικανές να κάνουν. Εδώ πρόκειται για μια ταινία που με τη δική της διορατικότητα αποτυπώνει τον ρεαλισμό της φρίκης ενός ολοκαυτώματος, συνδυάζοντας το απόλυτα χειρότερο δυνατό μέλλον με τα πιο βαθιά όμορφα ανθρώπινα χαρακτηριστικά...
Venom (2018)
Αν δεν υπήρχε η Marvel από πίσω, αμφιβάλω αν αυτή η ταινία θα είχε φτάσει στα αυτιά μας. Ένα χωρίς νόημα σενάριο, ακόμα και για μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, με μόνο σκοπό να μας γνωρίσει ακόμα ένα χαρακτήρα της Marvel (άσε που οι περισσότεροι τον γνωρίζουν εδώ και χρόνια από το Contest of Champions), χωρίς καμία συνοχή ή πλοκή και με πρωταγωνιστή τον Τομ Χάρντι, εντελώς ακατάλληλο...