Την είδα χθες. Δε ξέρω από που προκύπτει αυτό το 6.7 της βαθμολογίας. Οι βασικοί χαρακτήρες ήταν σχεδόν αδιάφοροι, ακόμα και ο Χόπκινς υποτονικός. Η πρωταγωνίστρια Τζούλια Στάιλς σαν να μην υπήρχε στη ταινία. Το μόνο αξιοσημείωτο νομίζω ήταν το βαρύ mood της ταινίας, το οποίο λόγω του καιρού που εξελισοταν η ταινία, ήταν όντως "βαθύ" δραματικό
Μια ταινία με μικρό καστ της οποίας το μεγαλύτερο μέρος εξελίσεται στην έρημο με τους δύο πρωταγωνιστές, Σκηνοθετικά και σεναριακά δεν υπάρχει τίποτα αξιόλογο, παρόλα αυτά, η αγωνία για την έκβαση της ιστορίας κρατά το ενδιαφέρον. Το highlight της ταινίας είναι ο Μάικλ Ντάγκλας, πλούσιος και κακός που τελικά "χάνει" από τον αδύναμο, σε έναν συνηθισμένο γι αυτόν ρόλο
Τσάι στη Σαχάρα (1990)
Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Όμως - και αυτό είναι σημαντικό - το μεγαλύτερο μέρος της εκτίμησής μου πηγάζει από το γεγονός ότι τη παρακολούθησα αρκετές φορές και ότι έχω διαβάσει επίσης το βιβλίο (του Paul Bowles) δύο ή τρεις φορές. Έτσι και τα δύο έργα τέχνης (δεδομένου ότι το βιβλίο είναι σίγουρα ένα έργο τέχνης) τείνουν να συνδυάζονται στο μυαλό...