Το δράμα είναι υποτιμημένο, η ένταση είναι λεπτή και οι χαρακτήρες είναι και οι δύο ξεχωριστοί και πιστευτοί. Ειδική μνεία για την Κρίστεν Στιούαρτ, που καταφέρνει να είναι δώδεκα πράγματα ταυτόχρονα - τραγική αλλά όχι αξιολύπητη, δυνατή, γοητευτική, αστεία, ασυνήθιστα σέξι και χωρίς κανένα από τα κλισέ συσχετισμένο με οποιαδήποτε από τις διαβόητες ψυχικές ασθένειες του Χόλιγουντ....
Θα μπορούσε να ονομαστεί και Η Απολυτη Μπούρδα. Ένας τελειωμενος πιτσιρικάς ξεγελάει το FBI και μια ολόκληρη οργάνωση διαδικτυακού τζόγου ενώ παράλληλα γίνεται εκατομμυριούχος. Πέρα από το σενάριο φαντασίας, ο εντελώς ατάλαντος ως ηθοποιός Τζάστιν Τίμπερλεϊκ σε πρωταγωνιστικό ρόλο, χάνεται στη σκιά του Μπεν Άφλεκ. Μετάνιωσα που δεν είδα το Jurassic World που έπαιζε την ίδια ώρα....
Ο Πλανήτης Των Πιθήκων (2001)
Δεν τα κατάφερε ο Τιμ Μπάρτον σ αυτή την επανέκδοση της πρωτότυπης ταινίας του '60 καθώς υστερεί και από την original αλλά και κατά πολύ από τις μεταγενέστερες όπως Η Εξέγερση και Η Αυγή. Το σενάριο μοιάζει λίγο αδέξιο και η σκηνοθεσία φτωχή ακόμα κι αν λάβουμε υπόψη το γεγονός οτι γυρίστηκε 18 χρόνια πριν. Το ίδιο ισχύει και για τον Μαρκ Γουόλμπεργκ που στα νιάτα του δε "γεμίζει"...