Πραγματικά μια μεγαλειώδης ταινία, τόσο για τη δραματική ιστορία της όσο και κινηματογραφικά για τις ερμηνείες της. Πέρα από το άξια κερδισμένο Όσκαρ της Τζούλιαν Μούρ, να επισημάνουμε και τις εμφανίσεις του Άλεκ Μπάλντουιν σε έναν πολύ ήρεμο και υποστηρικτικό ρόλο, αυτό του συζύγου και τις Κρίστεν Στιούαρτ, του μαύρου πρόβατου της οικογένειας που έχει όμως τη πιο ουσιαστική σχέση...
Γιατί να πάρουν μια σειρά που εκατομμύρια από εμάς παρακολουθήσαμε και αγαπήσαμε ως παιδιά και να τη κάνουν ένα αστείο; Ρώτησαν στο παρελθόν γιατί το Χόλιγουντ δεν βγάζει τα χρήματα. Επειδή βγάζουν σκουπίδια, πληρώνουν στους ηθοποιούς τεράστια χρηματικά ποσά για να είναι σκουπίδια και επίσης μας ζητούν να πληρώσουμε για να δούμε τα σκουπίδια τους. Η τηλεοπτική εκπομπή ήταν αυτό...
Ο Μπράβος (2024)
Λοιπόν, η ταινία αυτή ήταν όντως ένα ταξίδι, αλλά όχι με την καλή έννοια - η ταινία με πρωταγωνιστή τον Patrick Swayze δεν είναι αριστούργημα, αλλά σε σύγκριση με αυτήν, είναι ένα αριστούργημα ψυχαγωγίας υψίστης τάξης... Αυτό το ριμέικ ή η επανεμφάνιση ή οτιδήποτε άλλο είναι, απλώς είναι κακό από κάθε άποψη. Δεν υπάρχουν αξιαγάπητοι χαρακτήρες, μόνο τυχαία βία, και τα υπόλοιπα...