Το Νησι των Καταραμενων (2010)

Το 1954, ο ομοσπονδιακός αστυνομικός Teddy Daniels και ο νέος συνεργάτης του, Chuck Aule, ταξιδεύουν από το Σιάτλ στο νησί Shutter, ένα νησί-φρούριο, για να ερευνήσουν την εξαφάνιση μίας ασθενούς εκεί, της Rachel Solando. Η Rachel είχε μεταφερθεί στο ίδρυμα Ashcliffe, για ψυχικά διαταραγμένους επικίνδυνους εγκληματίες, γιατί έπνιξε τα τρία παιδιά της. Ο Teddy είναι βετεράνος στρατιώτης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τραυματισμένος από την εμπειρία της απελευθέρωσης του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Dachau και την απώλεια της αγαπημένης του συζύγου σε εγκληματική πυρκαγιά. Ο Teddy δεν μπορεί να έχει πρόσβαση στα αρχεία των εργαζομένων και των ασθενών και θεωρεί ότι η έρευνά του παρακωλύεται από τη διοίκηση του ιδρύματος. Παρά το γεγονός οτι σιγά σιγά βρίσκονται στοιχεία που θα λύσυν την υπόθεση, ο Teddy αντιλαμβάνεται οτι πιθανόν να μην είναι αυτός που νομίζει, αλλά οτι είναι κι αυτός ένας ασθενής του ιδρύματος

Με τον δικό της τρόπο, η ταινία αφορά ένα στοιχειωμένο μέρος, ή καλύτερα ένα στοιχειωμένο κάστρο ή φρούριο. Το Shutter Island, είναι ένα απομακρυσμένο νησί στη Βοστώνη, όπου το φρούριο της εποχής του εμφυλίου πολέμου έχει προσαρμοστεί ως φυλακή για τους εγκληματίες. Στην αρχή της ταινίας οι πρωταγωνιστές πλησιάζουν με τη βάρκα μέσα στην ομίχλη και μας μεταφέρουν το ίδιο συναίσθημα με τη προσέγγιση του νησιού του King Kong. Οι αναδρομές αναδεικνύουν τα τραύματα του Teddy στη δεκαετία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτός ο πόλεμος, ο πρόλογός του και τα επακόλουθα, προσδίδουν τη σκοτεινή ατμόσφαιρα ενός κλασικού φιλμ νουάρ. Ο όρος PTSD (σύνδρομο μετατραυματικού σοκ) δεν χρησιμοποιούνταν τότε, αλλά τα συμπτώματά του παρατηρήθηκαν στους άντρες που το αντιμετώπιζαν. Ο DiCaprio και ο Ruffalo έχουν αυτή τη συμπεριφορά, αλλά ο DiCaprio το κάνει να μοιάζει περισσότερο με μια ελκυστική μεταμφίεση

Kingsley, DiCaprio, Von Sydow και Ruffalo δίνουν στην εικόνα σταθερότητα και βαρύτητα και ο Scorsese προβάλει προοπτικές Hitchcock και Kubrick σε αυτό το παράξενο, απομονωμένο μέρος. Υπάρχουν απλά τόσο αριστοκρατικά στοιχεία σε αυτή την ταινία, από κάθε άποψη: ηθοποιίας, κατεύθυνσης, μουσικής και σχεδιασμού παραγωγής. Όσο για το DiCaprio ως Teddy, είναι μια θυμωμένη, καταθλιπτική και μάλλον ακλόνητη φιγούρα: ο τύπος της ερμηνείας που παίρνει συνήθως ο Scorsese από αυτόν, σε ταινίες όπως το The Departed, The Aviator και Συμμορίες της Νέας Υόρκης

Το τέλος της ταινίας έχει πολλές ερμηνείες. Μπορείτε να διαβάσετε κριτικές για το Νησί των Καταραμένων, όπου οι κριτικοί παραπονούνται ότι το φινάλε προκαλεί αδιέξοδο. Η αβεβαιότητα που προκαλεί, εμποδίζει τον θεατή να αισθανθεί την ταινία τέλεια κατά την πρώτη προβολή. Έχω την αίσθηση ότι θα μπορούσε να βελτιωθεί με τη δεύτερη. Υπάρχουν και αυτοί που μπορεί να πιστεύουν ότι τελικά δεν βγάζει κανένα νόημα