Ταρ (2022)

Tár

Υπόθεση: Η Ταρ βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας της, καθώς προετοιμάζει τόσο την παρουσίαση ενός βιβλίου όσο και την πολυαναμενόμενη ζωντανή εκτέλεση της Πέμπτης Συμφωνίας του Μάλερ. Η ζωή της θα αρχίσει να παίρνει μια απρόσμενα δραματική τροπή.

Πρόκειται για μια σπουδή πάνω στη μεταβαλλόμενη φύση της εξουσίας, στον αντίκτυπό της στην κοινωνία και στην ανθεκτικότητα της απέναντι στον σύγχρονο κόσμο.

Βαθμολογήστε την ταινία!

Βαθμολογήθηκε

Κριτική ταινίας από τους επισκέπτες

  • Carol 13/06/2023 13:20

    Στο πρώτο λεπτό αυτής της ταινίας, η Κέιτ Μπλάνσετ δείχνει πόσο εξαιρετική ηθοποιός είναι. Ο χαρακτήρας της, ο πρωταγωνιστής μαέστρος Lydia Tár, περιμένει να ανέβει στη σκηνή. Δεν υπάρχει διάλογος, μόνο γλώσσα του σώματος. Αλλά ακόμα και χωρίς λόγια, η Μπλάνσετ δείχνει τι σκέφτεται και τι αισθάνεται η Ταρ. Η αξιοσημείωτη ερμηνεία της Μπλάνσετ είναι ένα μεγάλο μέρος αυτού που κάνει τη ταινία καλή. Αλλά υπάρχουν περισσότερα. Το πολύ έξυπνο σενάριο μας δίνει πολλά να σκεφτούμε μετά. Η Tár είναι μια γυναίκα στον ανδροκρατούμενο κόσμο της κλασικής μουσικής. Δεν είναι ζεστή, συμπονετική ή ακόμα και πολύ συμπαθητική. Μάλιστα, έχει πολλά χαρακτηριστικά που συνήθως συναντάμε στους άντρες. Είναι ματαιόδοξη, εγωίστρια και χειριστική. Και αυτό είναι που την βάζει σε μπελάδες. Στην αρχή της ταινίας, φαίνεται να είναι μια από τις πιο αξιαγάπητες γυναίκες στον κόσμο. Είναι εξαιρετικά διάσημη και επιτυχημένη. Στο τέλος, όλα έχουν καταρρεύσει.

    Η ταινία δεν κρίνει. Αφήνει στον θεατή να αποφασίσει αν η Lydia Tár είναι θύμα ή ένοχος. Ή ίσως και τα δύο ταυτόχρονα. Ο θεατής λαμβάνει πολλές πληροφορίες για να αποφασίσει. Ο σκηνοθέτης Todd Field μας δίνει τα στοιχεία της ιστορίας αργά, λίγο-λίγο. Πάρτε τη σκηνή όπου η Lydia Tár δίνει έναν αυστηρό λόγο σε μια νεαρή κοπέλα που εκφοβίζει την κόρη της. Δείχνει ότι έχει συνηθίσει να βάζει τους πάντες στη θέση τους, σύμφωνα με τις επιθυμίες της. Αυτές είναι χρήσιμες πληροφορίες για να ερμηνεύσετε τα πράγματα αργότερα στην ταινία.
    Το Tár είναι μια σύγχρονη ταινία. Έχει πράγματα να πει για το φύλο, για την εξουσία, για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για το να είσαι ξύπνιος. Ταυτόχρονα όμως είναι και μια πολύ παλιομοδίτικη ταινία. Χρειάζεται το χρόνο του. Υπάρχουν μεγάλες σκηνές και αργές εξελίξει. Δεν υπάρχει τίποτα σύγχρονο στον τρόπο που κινηματογραφείται. Και αυτό είναι καλό.

Έχετε δει αυτή τη ταινία; Γράψτε μια κριτική
Για να βαθμολογήσετε τη ταινία, η κριτική σας πρέπει να ξεπερνά τους 350 χαρακτήρες