Μία άλλη εκδοχή του P.S. I Love You, 10 σχεδόν χρόνια μετά. Αν και υποτίθεται οτι είναι πιο σκοτεινό και πιο εκλεπτυσμένο, ξεφεύγοντας από τη ρομαντική κομεντί που είναι το P.S. I Love You, δεν καταφέρνει να γίνει καλύτερο, ούτε καν ισάξιο, καθώς μόλις καταλάβεις τι γίνεται, ξέρεις και την υπόλοιπη ταινία. Θα συμφωνήσω απόλυτα με το προηγούμενο σχόλιο. Η ταινία γρήγορα γίνεται βαρετή...
Δεν υπάρχει αμφιβολία οτι πρόκειται για μια πολύ καλή ταινία και ένα πολύ καλό σενάριο. Ο ρόλος ταιριάζει στον Ράσελ Κρόου, που υποδύεται έναν φιλήσυχο καθηγητή που προσπαθεί (και καταφέρνει τελικά) να γίνει επιτυχημένος κακοποιός, από τη πρώτη του κιόλας απόπειρα! Κάτω από αυτή την οπτική, μπορούμε να πούμε οτι η ταινία δεν είναι ρεαλιστική - ή μάλλον είναι τόσο ρεαλιστική, όσο...
Δεσποσύνη (2024)
Και πάλι μια ταινία new wave girl power, όπου οι αρσενικοί χαρακτήρες είναι άχρηστοι, (ο κακός βασιλιάς έχει μια μόνο σοβαρή ατάκα), αλλά ο κύριος χαρακτήρας -η πρωταγωνίστρια δηλαδή - είναι έξυπνος, δυνατός και επιδέξιος χωρίς καμία εξήγηση πως και η μόνη αμαρτία του κύριου κακού χαρακτήρα - πάλι στη πρωταγωνίστρια αναφέρομαι - είναι ότι θέλει να προστατεύσει την οικογένειά...