Από τις ταινίες που δε χρειάστηκε κανείς να σκεφτεί το σενάριο. Διασκευή της πραγματικής τραγωδίας μιας ομάδας ορειβατών που επιχείρησαν - και μερικοί από αυτούς - κατάφεραν να ανεβούν στο Έβερεστ το 1996. Δεδομένου του γεγονότος οτι οκτώ από αυτούς δεν επέζησαν και οτι οι ορειβατικές ομάδες ήταν διασκορπισμένες, δεν υπάρχουν αξιόπιστες μαρτυρίες για τη τύχη όλων, οπότε υποθέτουμε...
Όταν κοιτάζω τις βαθμολογίες φαίνεται ότι αυτή είναι η καλύτερη ταινία από τη σειρά Mission Impossible, αλλά αφότου την παρακολούθησα οφείλω να καταλήξω στο αντίθετο. Όλοι γνωρίζουμε ότι η "αποστολή" θα είναι σχεδόν "αδύνατη" σε κάθε μία από αυτές τις ταινίες και ότι πάντα στο τέλος θα την φέρουν εις πέρας, επομένως είμαστε εξοικειωμένοι με την υπερβολή και το δράμα στα Επικίνδυνη...
Στη Σκιά Του Φόβου (2019)
Ειλικρινά δεν βλέπω κάποιο μυστήριο, δεδομένου ότι πολλά - πάρα πολλά - αποκαλύπτονται από την αρχή. Όλη η ένταση στεγνώνει. Δεν υπάρχει δράμα στο δράμα. Η μόνη έκπληξη είναι ότι κάθε αρσενικός ρόλος είναι κι ένας υποψήφιος δολοφόνος-απατεώνας. Ακόμη και η μια μοναδική μεγάλη έκπληξη αποκαλύπτεται πολύ πριν αποκαλυφθεί. Δεν υπάρχει καμία σκέψη για το σενάριο. Η πρώτη χαζή σκηνή...