Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....
Μια παράξενη ιστορία μιας παράξενης οικογένειας εξελίσσεται γύρω από το θάνατό της μητέρας και συζύγου. Εδώ δεν υπάρχει έγκλημα ούτε μυστήριο, υπάρχει μόνο ένας πατέρας με τα παιδιά του που αποφασίζει να τραβήξει ένα διαφορετικό δρόμο, μακριά από τα στερεότυπα και τις ιδέες του συμβατικού κόσμου. Μην ψάχνετε για ξεχωριστές ερμηνείες και σκηνοθεσία, εδώ όλα τα λεφτά είναι το σενάριο....
Δίδυμοι Πύργοι (2006)
Αδιάφορη όπως και οι πρωταγωνιστές της για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Μην περιμένετε να δείτε αληθοφανείς σκηνές καταστροφής όπως θα περίμενε κανείς σε μια ταινία με θέμα την 11/9, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι γυρισμένο στον χώρο που εγκλωβίστηκαν οι παραπάνω αστυνομικοί ή στα σπίτια των συγγενών τους. Καμία αγωνία, καμία πλοκή, κανένα δράμα, καμία ερμηνεία, κανένα οπτικό...