Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Μην περιμένετε να δείτε ταινία τύπου Gravity με τη Νάταλι Πόρτμαν να αιωρείται στο διάστημα (ευτυχώς!). Η ταινία είναι περισσότερο ένα δράμα που λέει οτι είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία (και είναι) αλλά χρησιμοποιεί μόνο αυτά που χρειάζεται από την αληθινή ιστορία για να αποδοθεί όπως θέλει ο σεναριογράφος. Μπορώ να πω πως στην αρχή εντυπωσιάστηκα. Η πρώτη μισή ώρα μας έδειχνε...
Η Ληστεία της Στοκχόλμης (2018)
Ο σκηνοθέτης Budreau κάνει μια πολύ ασυνήθιστη προσέγγιση στο θρίλερ της ομηρίας κάνοντας μια ταινία που δεν είναι πραγματικά τόσο συναρπαστική. Δε μοιάζει με το Σκυλίσια Μέρα με τον Αλ Πατσίνο, αλλά περισσότερο σε μια μελέτη χαρακτήρα του οποίου το έγκλημα κατέληξε να αλλάξει όχι μόνο την κατανόηση της εγκληματικής ομηρίας, αλλά και της σύγχρονης λαϊκής γλώσσας. Ο καθένας ξέρει...