Όταν κοιτάζω τις βαθμολογίες φαίνεται ότι αυτή είναι η καλύτερη ταινία από τη σειρά Mission Impossible, αλλά αφότου την παρακολούθησα οφείλω να καταλήξω στο αντίθετο. Όλοι γνωρίζουμε ότι η "αποστολή" θα είναι σχεδόν "αδύνατη" σε κάθε μία από αυτές τις ταινίες και ότι πάντα στο τέλος θα την φέρουν εις πέρας, επομένως είμαστε εξοικειωμένοι με την υπερβολή και το δράμα στα Επικίνδυνη...
Το δράμα είναι υποτιμημένο, η ένταση είναι λεπτή και οι χαρακτήρες είναι και οι δύο ξεχωριστοί και πιστευτοί. Ειδική μνεία για την Κρίστεν Στιούαρτ, που καταφέρνει να είναι δώδεκα πράγματα ταυτόχρονα - τραγική αλλά όχι αξιολύπητη, δυνατή, γοητευτική, αστεία, ασυνήθιστα σέξι και χωρίς κανένα από τα κλισέ συσχετισμένο με οποιαδήποτε από τις διαβόητες ψυχικές ασθένειες του Χόλιγουντ....
Ο Δρόμος (2009)
Με το πλεόνασμα μετα-αποκαλυπτικών ταινιών που υπάρχει στον σημερινό κινηματογράφο, ο Δρόμος κάνει αυτό που πολύ λίγες ταινίες σε οποιοδήποτε είδος φαίνονται ικανές να κάνουν. Εδώ πρόκειται για μια ταινία που με τη δική της διορατικότητα αποτυπώνει τον ρεαλισμό της φρίκης ενός ολοκαυτώματος, συνδυάζοντας το απόλυτα χειρότερο δυνατό μέλλον με τα πιο βαθιά όμορφα ανθρώπινα χαρακτηριστικά...