Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Όμως - και αυτό είναι σημαντικό - το μεγαλύτερο μέρος της εκτίμησής μου πηγάζει από το γεγονός ότι τη παρακολούθησα αρκετές φορές και ότι έχω διαβάσει επίσης το βιβλίο (του Paul Bowles) δύο ή τρεις φορές. Έτσι και τα δύο έργα τέχνης (δεδομένου ότι το βιβλίο είναι σίγουρα ένα έργο τέχνης) τείνουν να συνδυάζονται στο μυαλό...
Είμαι σε σύγκρουση, γιατί ξέρω ότι η γνώμη μου γίνεται όλο και πιο κακή με κάθε νέο σούπερ ήρωα - αλλά έχω φτάσει στα όριά μου εδώ. Όλες αυτές οι ταινίες φαίνονται τόσο προβλέψιμες και κλισέ πια και όσο πραγματικά κι αν θέλω να τις απολαύσω, αυτό γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Οι κύριοι ηθοποιοί σε αυτήν την ταινία ήταν μέτριοι, το σενάριο γνωστό και αδύναμο... αλλά τι καλύτερο μπορεί...
Αμερικανικό Εργοστάσιο (2019)
Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον να παρακολουθεί αυτό το ντοκιμαντέρ χωρίς να κάνει ενδιαφέρουσες ερωτήσεις και να βρίσκει νέες προοπτικές. Στο τέλος, η ιστορία μένει μαζί σου. Και αυτή είναι η δύναμη της δημιουργίας εξαίρετων ταινιών και της αφήγησης της ιστορίας. Αυτοί οι άνθρωποι είναι άγνωστοι και οικείοι ταυτόχρονα, ανεξάρτητα από την καταγωγή τους. Είναι μια νέα όψη της βιομηχανίας...