Είδα την ταινία λίγο πριν τα μεσάνυχτα στο θέατρο, με πολύ λίγο κόσμο... προφανώς, το στυλ της ταινίας δεν είναι το γνωστό εμπορικό, που τρέχουν όλοι σαν τα πρόβατα... Τέλος πάντων, η ταινία έχει νόημα, έχει βάθος και απόκριση στον θεατή και από εκείνη την ημέρα νιώθω τα συναισθήματα της ταινίας ανεξάρτητα από τα διάφορά της προβλήματα, τα οποία συνοψίζονται στο βάθος των αγώνων...
Οι χαρακτήρες του Billy και του Freddy δεν είναι τόσο ενδιαφέροντες όσο ήταν στην πρώτη ταινία. Η ρομαντική πλοκή του Φρέντυ είναι πολύ τυπική και μάλλον αδιάφορη. Η όλη ιστορία είναι πολύ προβλέψιμη όπως και τα πάντα για όλους τους κακούς. Η συγγραφή αυτής της ταινίας φταίει. Κανένας από τους κακούς δεν αισθάνεται πραγματική απειλή ακόμα και με την καταστροφή και τα κίνητρά του....
Η Λεπτή Κόκκινη Γραμμή (1998)
Πρόκειται για μία από τις πιο εκπληκτικές και φιλοσοφικά τολμηρές πολεμικές ταινίες που έχουν φτιαχτεί ποτέ, με τεράστια (σήμερα, αλλά και τότε) ονόματα ηθοποιών. Το 1978, ο Terrence Malick ως σεναριογράφος έγραψε το επιτυχημένο κλασικό "Ημέρες ευτυχίας". Για τα επόμενα 20 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, ο Malick δεν έκανε ούτε μία ταινία, μέχρι την κυκλοφορία αυτού του έπους του...