Αυτή η ταινία έχει όμορφη οπτική για τους θεατές: τα κοστούμια και τα σκηνικά κόβουν την ανάσα και η κινηματογράφηση είναι εντυπωσιακή. Αλλά είχα κάποια ανάμεικτα συναισθήματα όταν τελείωσε κι αυτό οφειλόταν εν μέρει στο σενάριο, που κατά διαστήματα φαινόταν βαρετό, με επιφανειακούς διαλόγους και κάποια απότομα άλματα στο χρόνο, με τα οποία προσπάθησαν να ξεπεράσουν ανεπιτυχώς...
Μια ταινία μπορεί να αφήσει αισθήματα με πολλούς τρόπους - χαρά, λύπη, έκπληξη ή οτιδήποτε άλλο - αλλά ο κοινός παρονομαστής των καλών είναι ότι όταν σβήνουν τα φώτα, νιώθεις ικανοποιημένος, οτι άξιζε το ταξίδι. Δεν ένιωσα όμως έτσι όταν τελείωσε η ταινία. Ναι, το νόημα το πιάσαμε: ένας ντετέκτιβ που ασχολείται με μια υπόθεση δολοφονίας μπορεί να αποκτήσει εμμονή. Είναι το βάρος...
Mad Max: Ο Δρόμος της Οργής (2015)
Θα τη λάτρευα αν ήμουν στην ηλικία των 14-18. Μπορεί να αναφωνούσα και ένα "Ααααααααα", εντυπωσιασμένος με όλον αυτόν τον χαμό που γίνεται. Τώρα πια, με αφήνει όχι απλώς αδιάφορο, αλλά δυσαρεστημένο καθώς δεν έχει να προσφέρει τίποτα σε έναν ώριμο θεατή. Ναι, την είδα, γι αυτό και μπορώ να εκφέρω γνώμη, αν και δε νομίζω οτι η γνώμη μου θα ήταν διαφορετική αν δεν την είχα δει, γνωρίζοντας...