Δύσκολα πήρα την απόφαση να τη δω κι ακόμα πιο δύσκολα αφότου είδα το τρέιλερ. Δε λέω, να υποστηρίξουμε τις ελληνικές παραγωγές, αλλά μέχρι ένα σημείο. Ομολογουμένως το καστ αποτελείται από πολλά και μεγάλα ονόματα, όπως συνηθίζεται στις νέες ελληνικές κωμικές ταινίες, αλλά υπάρχει σοβαρή έλλειψη σεναρίου, κινηματογραφικής σοβαρότητας και έξυπνου χιούμορ. Δεν θα σας κρύψω οτι είδα...
Δεν τα κατάφερε ο Τιμ Μπάρτον σ αυτή την επανέκδοση της πρωτότυπης ταινίας του '60 καθώς υστερεί και από την original αλλά και κατά πολύ από τις μεταγενέστερες όπως Η Εξέγερση και Η Αυγή. Το σενάριο μοιάζει λίγο αδέξιο και η σκηνοθεσία φτωχή ακόμα κι αν λάβουμε υπόψη το γεγονός οτι γυρίστηκε 18 χρόνια πριν. Το ίδιο ισχύει και για τον Μαρκ Γουόλμπεργκ που στα νιάτα του δε "γεμίζει"...
Δεσποσύνη (2024)
Και πάλι μια ταινία new wave girl power, όπου οι αρσενικοί χαρακτήρες είναι άχρηστοι, (ο κακός βασιλιάς έχει μια μόνο σοβαρή ατάκα), αλλά ο κύριος χαρακτήρας -η πρωταγωνίστρια δηλαδή - είναι έξυπνος, δυνατός και επιδέξιος χωρίς καμία εξήγηση πως και η μόνη αμαρτία του κύριου κακού χαρακτήρα - πάλι στη πρωταγωνίστρια αναφέρομαι - είναι ότι θέλει να προστατεύσει την οικογένειά...