Τρεις άνθρωποι, πατέρας, κόρη και αρραβωνιαστικός, μπλέκονται με πολύ χρήμα. Οι δύο τελευταίοι και καλά το αγνοούν, ο πρώτος ζει γι αυτό (ο Μάικλ Ντάγκλας φυσικά). Το σενάριο είναι όπως πάντα στο Χόλιγουντ υπερβολικό καθώς είναι πολύ εύκολο να γίνονται τα πάντα όταν χρησιμοποιείς δισεκατομμύρια δολάρια, λες και τα εκατομμύρια δεν θα μας έπειθαν. Γενικά, αν και η ροή της ταινίας...
Ο σκηνοθέτης Budreau κάνει μια πολύ ασυνήθιστη προσέγγιση στο θρίλερ της ομηρίας κάνοντας μια ταινία που δεν είναι πραγματικά τόσο συναρπαστική. Δε μοιάζει με το Σκυλίσια Μέρα με τον Αλ Πατσίνο, αλλά περισσότερο σε μια μελέτη χαρακτήρα του οποίου το έγκλημα κατέληξε να αλλάξει όχι μόνο την κατανόηση της εγκληματικής ομηρίας, αλλά και της σύγχρονης λαϊκής γλώσσας. Ο καθένας ξέρει...
Ο Στρίγγλος που Έγινε Αρνάκι (1968)
Εδώ μιλάμε για μία κλασσική κωμωδία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου που όσες φορές και να τη δεις, πάντα είναι το ίδιο ευχάριστη και διασκεδαστική όπως την πρώτη φορά! Αξέχαστες ερμηνείες, αξέχαστες ατάκες, αξέχαστο το σπίτι του κυρίου Πετροχείλου και αξέχαστη η μουσική του Γιώργου Κατσαρού. Είναι τόσο κρίμα να βλέπουμε τέτοιες αξιόλογες ταινίες που γυρίστηκαν 50 χρόνια...