Μια πολύ ωραία ταινία με τον Μελ Γκίμπσον ακόμα μια φορά στο ρόλο του αστυνομικού και μπαμπά. Η ταινία ξεκινά δυνατά με τη τραγική δολοφονία της κόρης του και ο Γκίμπσον μέσα στη διαφθορά και τις συνωμοσίες προσπαθεί να βρει τους υπαίτιους και να αποδώσει δικαιοσύνη. Παρά το γεγονός οτι στην υπόθεση εμπλέκονται πολλά πρόσωπα και έχει κάποιες ανατροπές, η πλοκή σε όλη τη διάρκεια...
Μια αηδία για ανώμαλα κι ανήθικα μυαλά,η υπεροχή του τίποτα με τοποθετηση ιστορικων μορφών σε ένα μπαχαλο μπλέντερ ιδεων του ψυχασθενή πληροφοριοδότη της παγκοσμιοποιημένης καθεστηκυίας τάξης των ανόητων εφευρετών της επικείμενης κολάσεως.Δειτε την και θα με θυμηθείτε την στιγμή εκείνη.
Μια Ξεχωριστή Μέρα (1993)
Αν και ο Μάικλ Ντάγκλας ποτέ δεν με ενθουσίαζε στις ταινίες που πρωταγωνιστούσε, ομολογώ πως σε αυτή εδώ είναι εξαιρετικός και μάλιστα σε έναν ρόλο που δεν τον συνηθίζει, αυτόν του ψυχοπαθή που σταδιακά μεταμορφώνεται σε εγκληματία. Πολύ δυνατός και ο γίγαντας της ηθοποιίας Ρόμπερτ Ντιβάλ στον ρόλο του αστυνομικού. Πέρα από τις καλές αυτές ερμηνείες, η ταινία έχει σε όλη τη διάρκειά...