Μαρία Μπέλο
Πολύ καλό σενάριο και σκηνοθεσία. Μακριά από τις συμβάσεις και τις ευκολίες του εμπορικού κινηματογράφου και την πολιτική ορθότητα και νωθρότητα των φεστιβαλικών ταινιών. Ένα επίτευγμα από τον ελληνικό κινηματογράφο με μία ταινία που είναι ελληνική και παγκόσμια μαζί. Σπάνιο διαμάντι, που είναι δύσκολο να το κατατάξεις σε κάποιο είδος. Περιπέτεια και ποίηση και ταινία περιπλάνηση...
Λίγο αφότου ο Τσάκι Τσαν αποφάσισε να γίνει εμπορικός. Εκτός από πολύ καλό ξύλο, κάνει και τα υπόλοιπα πολύ καλά. Δε θα το παρεξηγήσουμε όμως πολύ, ήταν η εποχή της άνθισης αυτών των ταινιών δράσης με ήρωες χαρακτήρες που βαράνε χωρίς να παθαίνουν το παραμικρό. Γουίλις, Σβανζενέγκερ, Σταλόνε, Βαν Νταμ, Σιγκάλ, Λούγκρν, Νόρις κτλ κτλ
Ηφαίστειο (1997)
Μία από τις πιο ασυναγώνιστα βαρετές και αδιάφορες ταινίες καταστροφών που έχει δει ποτέ ο κινηματογράφος. Κάνει την ομολογουμένως μέτρια και προβλέψιμη αντίστοιχη ταινία ηφαιστείου - το Η Κορυφή του Δάντη - να μοιάζει με αριστούργημα. Η ίδια η ιστορία είναι αδύναμη και όλες οι αμερικανικές ανοησίες και τα κλισέ του Χόλιγουντ σε κάνουν να αναρωτιέσαι γιατί σπαταλάς τον χρόνο σου...