Η δεύτερη σημαντικότερη συνεισφορά του Μεξικού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών του 2012 είναι μια ασυνήθιστα καλή δήλωση του Μεξικού κατά του εκφοβισμού με έναν πειραματικό τρόπο, σε σκηνοθεσία του Michel Franco. Μπορεί να υποστηρίξετε ότι οι καταστάσεις που εξελίσονται εδώ φτάνουν στο άκρο αλλά ο κινηματογράφος έχει την ικανότητα να χρησιμοποιεί αυτό το μαγικό εργαλείο μόνο...
Δε τρελάθηκα όταν την είδα, ωστόσο πρόκειται για μια αξιόλογη χολιγουντιανή προσπάθεια. Ποτέ δεν είχα σε μεγάλη υπόληψη τον Ντάουνι Τζούνιορ και γι ακόμα μια φορά επιβεβαιώνομαι. Δε "γεμιζει" τις σκηνές, σε αντίθεση με τον Ντιβάλ, ο οποίος βεβαίως δίνει άλλη βαρύτητα (εξ ου και η υποψηφιότητά του για όσκαρ στη ταινία). Το σενάριο αν και ενδιαφέρον, κρατιέται κυρίως σε δραματικούς...
Κάτι Τρέχει με τη Μαίρη (1998)
Η ιστορία δεν είναι κάτι καινούριο: Ένας άντρας που προσπαθεί να κερδίσει την αγάπη αυτής που θαύμαζε. Όλοι έχουμε δει κάτι τέτοιο στο παρελθόν και θα δούμε κάτι τέτοιο στο μέλλον. Αλλά σε αυτήν την ταινία η πλοκή δεν είναι σημαντική. Όταν το παρακολουθείτε, απλά ξέρετε πώς θα τελειώσει, και έτσι η εστίαση δεν είναι στην πλοκή αλλά στα πραγματικά γεγονότα στην ταινία και υπάρχουν...