Ενθουσιάστηκα αμέσως όταν είδα μια νέα ταινία του Nick Cage, το Renfield, στους κινηματογράφους. Για να μην πω ότι αγαπώ πολύ τους βρικόλακες. Και από πολλές απόψεις, αυτή η ταινία είναι ακριβώς αυτό που ήθελα. Είναι διασκεδαστική, υπερβολική και οριακά εξωφρενική. Γέλασα αρκετά, και με την κωμωδία και με την τρέλα. Υπάρχει μια σκηνή κοντά στο τέλος που αποτυπώνει τέλεια την παράλογη...
Αν και η ιστορία μοιάζει με αυτή του Δια Πυρός και Σιδήρου, το αποτέλεσμα ούτε καν τη πλησιάζει καθώς βλέπουμε μια ακόμα ταινία που ο πρωταγωνιστής - πρώην στρατιωτικός που έχει αποσυρθεί και τα κάνει όλα με μια τρομερή άνεση - επιστρέφει για να αποδώσει δικαιοσύνη. Αλήθεια, πόσες φορές έχουμε δει αυτό το σενάριο; Είναι πολύ ενοχλητικό σε μια ταινία δράσης να βλέπουμε εξωπραγματικές...
Ο Πληροφοριοδότης (2006)
Σίγουρα πρόκειται για μια σπουδαία ταινία και τα 4 Όσκαρ το αποδεικνύουν. Θα μπορούσαμε να πούμε οτι σπάνια βλέπουμε τόσα πολλά και μεγάλα ονόματα σε μια ταινία, αλλά την εποχή που κυκλοφόρησε, τα δυνατά ονόματα ήταν οι παλιότεροι τότε ηθοποιοί, δηλαδή ο Τζακ Νίκολσον, ο Μάρτιν Σιν και ο Άλεκ Μπάλντουιν. Οι υπόλοιποι (Ματ Ντέιμον, Λεονάρντο ΝτιΚάπριο, Μαρκ Γουόλμπεργκ, Βέρα Φαρμίγκα)...