Ποιος θα πίστευε ότι οι σκηνές δύο ελαφιών, που κινούνται αργά μέσα από ένα χιονισμένο δάσος, θα μπορούσαν να είναι τόσο σημαντικές; Εκτός από τα όμορφα πλάνα της φύσης, υπάρχει ένα ιδιαίτερο νόημα σε αυτές, όταν αποδεικνύεται ότι και οι δύο πρωταγωνιστές ονειρεύονται οτι είναι ελάφια. Αυτή είναι η μαγεία του κινηματογράφου: να δίνει στις εικόνες ένα βαθύτερο συναισθηματικό νόημα...
Μην ακούτε κανέναν προκατειλημμένο ιδεολογικά: μια χαρά είναι η ταινία, ωραία σκηνοθεσία, μπομπάτη μουσική. Αν υπάρχει θέμα, αυτό είναι ότι μάλλον δεν παρουσιάζει σωστά μερικά πράγματα, όπως ότι δεν δείχνει το σημαντικό ρόλο του απλού κλήρου στην επανάσταση. Όσοι μιλούν για "φασιστική" ταινία, πολύ θα ήθελαν να έχει αποτύχει η επανάσταση και τότε θα βλέπαμε πώς θα καλοπερνάγανε...
Γουόλ Στριτ: Το Χρήμα Ποτέ δεν Πεθαίνει (2010)
Τρεις άνθρωποι, πατέρας, κόρη και αρραβωνιαστικός, μπλέκονται με πολύ χρήμα. Οι δύο τελευταίοι και καλά το αγνοούν, ο πρώτος ζει γι αυτό (ο Μάικλ Ντάγκλας φυσικά). Το σενάριο είναι όπως πάντα στο Χόλιγουντ υπερβολικό καθώς είναι πολύ εύκολο να γίνονται τα πάντα όταν χρησιμοποιείς δισεκατομμύρια δολάρια, λες και τα εκατομμύρια δεν θα μας έπειθαν. Γενικά, αν και η ροή της ταινίας...