Necmettin Çobanoglu - Ταινίες
Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...
Η ταινία ήταν καταπληκτική. Κάθε σκηνή είχε τον δικό της ιδιαίτερο συμβολισμό και έχτιζε πολύ δημιουργικά τη συνέχεια. Η σκηνογραφία ήταν απίστευτη σε σημείο που αφήνεσαι να αναρωτιέσαι αν όλα αυτά τα σκηνικά είναι πραγματικά (που κατά πάσα πιθανότητα είναι). Η μουσική ήταν ψυχαγωγική και σε πολλά σημεία αύξανε το χιούμορ σκηνών ενώ σε άλλα το δράμα. Σε μία περίπτωση κιόλας, ένα...
Δεσποσύνη (2024)
Και πάλι μια ταινία new wave girl power, όπου οι αρσενικοί χαρακτήρες είναι άχρηστοι, (ο κακός βασιλιάς έχει μια μόνο σοβαρή ατάκα), αλλά ο κύριος χαρακτήρας -η πρωταγωνίστρια δηλαδή - είναι έξυπνος, δυνατός και επιδέξιος χωρίς καμία εξήγηση πως και η μόνη αμαρτία του κύριου κακού χαρακτήρα - πάλι στη πρωταγωνίστρια αναφέρομαι - είναι ότι θέλει να προστατεύσει την οικογένειά...