Ο Ταραντίνο με έμπνευση σε αμφισβήτηση αυτή μια φορά, μας μεταφέρει 150 χρόνια πριν, σε ένα απομονωμένο καταφύγιο όπου οχτώ χαρακτήρες αποδεκατίζονται μεταξύ τους, γεμίζοντας με το γνωστό κόκκινο χρώμα τις οθόνες μας (λιγότερο ωστόσο από τον μέσο όρο του!) και προσφέροντας στον Ennio Morricone το Όσκαρ για τη μουσική της ταινίας. Ο Σάμιουελ Λ. Τζάκσον πρωταγωνιστεί αν και λόγω της...
Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία που δίνει στον Viggo Mortensen την ευκαιρία να λάμψει ως σκηνοθέτης και ακόμη περισσότερο επιτρέπει στον Lance Henrikson να λάμψει ως ηθοποιός, γιατί στο τέλος, ο Lance κλέβει την παράσταση ως τον άξεστο πατέρα που καταρρέει από τα γηρατειά, αλλά τα 2 μεγάλα παιδιά του δείχνουν υπομονή και ανοχή μαζί του. Όπως πολλές ταινίες στις μέρες...
Spider-Man: No Way Home (2021)
Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...