Ο Vadim Perelman επαναφέρει τη χαρά να βλέπουμε ταινίες στο σαλόνι μας. Μετά από το παλιό αλλά υπέροχο «Σπίτι από άμμο και ομίχλη», επέστρεψε ξανά με ένα ακόμη αριστούργημα. Η σκηνοθεσία, η ηθοποιία και η αφήγηση είναι στο υψηλότερο σημείο του σύγχρονου ποιοτικού κινηματογράφου. Προφανώς απολαμβάνει να κάνει ταινίες για τους Πέρσες και την πλούσια και όμορφη γλώσσα και τον πολιτισμό...
Δύο νέοι άνθρωποι προσπαθούν μάταια να μείνουν φίλοι, καθώς ο κατά βάθος έρωτάς τους είναι πιο δυνατός από τη φιλία τους. Χαριτωμένη ταινία, από τις πολύ λίγες ενδιαφέρουσες του είδους. Πέρα από την έλλειψη πρωτοτυπίας του σεναρίου, η απόδοσή του και οι ερμηνείες είναι πολύ καλές. Αυτό που κάνει ιδιαίτερα θετική εντύπωση, είναι οι γρήγοροι και έξυπνοι διάλογοι (στα αγγλικά φυσικά)....
Ο Άλλος Μου Εαυτός (2011)
Μετα δυσκολίας μπορώ να χαρακτηρίσω την ταινία οικογενειακή, αφού το σενάριο πείθει ηλικίες με μονοψήφιο νούμερο. Ούτε και ο προφανής συμβολισμός της κούκλας πείθει. Προφανώς στην Αμερική το μοτίβο δουλεύει, αφού πληρώθηκαν τόσα μεγάλα ονόματα για να συμμετέχουν. Θα την έβλεπα μόνο παραμονή Χριστουγέννων το μεσημέρι με τη μικρή μου κόρη στα πρόθυρα ύπνου. Τίποτα παραπάνω