Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω λέγοντας ότι αυτή δεν είναι μια «εύκολη» ταινία. Το Ναχίντ είναι ένα ωραίο παράθυρο στη ζωή μιας γυναίκας στην ιρανική κοινωνία, αλλά είναι επίσης ένας ευαίσθητος προβληματισμός για τα διλήμματα και τις κρίσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας, ανεξάρτητα από τον πολιτισμό μας. Υπάρχει ένα είδος καταπιεστικής ατμόσφαιρας σε αυτή...
Ξυλο, μπουνιδι, πιστολιδι, με τους ανθρώπους να σκοτώνονται όπως σε βίντεο γκειμ. Κλασική αμερικανική συνταγή! Ο σκληρός τύπος, ψυχρός δολοφόνος, αηττητος (δεν μένει κανείς ζωντανός στον πέρασμα του) αλλά έχει ιερό σκοπό! να σώσει την κορη... ο δολοφόνος- τρυφερός πατέρας που πάει να βρει την "απαχθεισα", κατά τη γνώμη του κόρη. Ούτε ξέρουμε καν πως μπλέχτηκε εκεινη με τα ναρκωτικά!...
Ο Πληροφοριοδότης (2006)
Σίγουρα πρόκειται για μια σπουδαία ταινία και τα 4 Όσκαρ το αποδεικνύουν. Θα μπορούσαμε να πούμε οτι σπάνια βλέπουμε τόσα πολλά και μεγάλα ονόματα σε μια ταινία, αλλά την εποχή που κυκλοφόρησε, τα δυνατά ονόματα ήταν οι παλιότεροι τότε ηθοποιοί, δηλαδή ο Τζακ Νίκολσον, ο Μάρτιν Σιν και ο Άλεκ Μπάλντουιν. Οι υπόλοιποι (Ματ Ντέιμον, Λεονάρντο ΝτιΚάπριο, Μαρκ Γουόλμπεργκ, Βέρα Φαρμίγκα)...