Το London Fields φαίνεται να είχε πολλές δυνατότητες. Η πλοκή είναι αρχικά πολύ ενδιαφέρουσα και η ατμόσφαιρα είναι σκοτεινή και αισθησιακή, κάπως neo noirish. Με το ύφος και το σκηνικό των Άγγλων γκάνγκστερ, αρχικά μοιάζει με μια διασταύρωση ταινίας του Γκάι Ρίτσι και ενός graphic novel του Frank Miller. Ωστόσο, η πραγματικότητα αποκαλύπτεται μετά από λίγο. Η πλοκή γίνεται τυχαία...
Ωραία ταινία. Χωρίς τεράστιες εκπλήξεις, αλλά σταθερές, ελκυστικές, καλοπροαίρετες σκηνές. Επιπλέον, μέσα στο όριο που θέτονται είναι πολύ πιστευτή. Όσοι διαμαρτύρονται για το γεγονός ότι η ταινία χαρακτηρίζεται ως ρομαντική, δεν κατάλαβα καθόλου πώς αυτό τη μειώνει κατά κάποιον τρόπο: ο Liam Neeson παίζει πάντα τον Liam Neeson - δεν είναι ηθοποιός χαρακτήρα, είναι ο Liam Neeson....
Εκείνη (2016)
Όπως συνήθως, μια τέλεια παράσταση από τη μεγάλη ηθοποιό Ιζαμπέλ Χούπερτ. Ίσως να είναι ο κύριος λόγος για τους θεατές να δούνε αυτήν (τη μάλλον περιττή κατά τα άλλα) ταινία ούτως ή άλλως. Υποθέτω επίσης, οτι ο Verhoeven και ο Birke θα μπορούσαν να εμπιστευτούν την Huppert, ότι κατά κάποιον τρόπο θα σώσει την υπερφορτωμένη πλοκή. Και ναι, το έκανε. Αρκετά καλά στη πραγματικότητα....