Πάντα με εκπλήσσει το γεγονός ότι οι Κορεάτικες παραγωγές μπορούν να κάνουν ταινίες τύπου Χόλιγουντ με ένα κλάσμα του προϋπολογισμού που έχουν συνήθως οι ταινίες του Χόλιγουντ. Το «Pandora» έχει το είδος της ταινίας καταστροφής και ως επί το πλείστον το κάνει αρκετά καλά. Η ταινία φαίνεται πολύ κομψή και ακριβής, έχοντας ένα ευρύ φάσμα καταστάσεων που δεν φαίνεται καθόλου ψεύτικο....
Η ταινία είναι μοναδική από πολλές απόψεις. Ο διάλογος είναι συγκρίσιμος με το Κοινωνικό Δίκτυο στην πολυπλοκότητα και την απόδοση, η υποκριτική ήταν εξαιρετική (δεν άξιζε Όσκαρ αλλά έκανε τη δουλειά πολύ καλά), Μουσική / Ήχος ήταν πολύ ευχάριστα και μοναδικά, η σκηνοθεσία ήταν υπέροχη, αλλά το μοντάζ ήταν το καλύτερο και σίγουρα έπρεπε να προταθεί για Όσκαρ. Μεγάλα ονόματα οι δύο...
Η Γέφυρα των Κατασκόπων (2015)
Αν αγαπάτε το εσπιονάζ, θα λατρέψετε τη ταινία. Ωραίο το κλίμα, πρωτότυπο το σενάριο, χωρίς φανταχτερά ονόματα, με την εγγύηση του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Γερασμένος ο Τομ Χανκς, πλην ωριμότερος, επικρατεί στη σκηνή στο ρόλο του δικηγόρου-απεσταλμένου. Ο πράκτορας της KGB Ρούντολφ, πήρε τελικά το όσκαρ, όχι όμως και ο Χανκς. Αξίζει να τη δείτε για πολλούς λόγους