Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω λέγοντας ότι αυτή δεν είναι μια «εύκολη» ταινία. Το Ναχίντ είναι ένα ωραίο παράθυρο στη ζωή μιας γυναίκας στην ιρανική κοινωνία, αλλά είναι επίσης ένας ευαίσθητος προβληματισμός για τα διλήμματα και τις κρίσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας, ανεξάρτητα από τον πολιτισμό μας. Υπάρχει ένα είδος καταπιεστικής ατμόσφαιρας σε αυτή...
Η Ηλέκτρα δεν είναι τέλεια, ο διάλογος είναι χαζός, η πλοκή είναι μάλλον ελαφριά και προσπαθεί λίγο να ανακάμψει με παιδικές αναδρομές και εσωτερική ψυχική αναζήτηση, με μια μάλλον άσκοπη υποπλοκή και ενώ ήταν εντυπωσιακά χορογραφημένη η τελική αναμέτρηση. Ωστόσο, είναι μια οπτικά κομψή ταινία με εξαιρετική κινηματογράφηση, φανταστικές τοποθεσίες, κοστούμια με έμπνευση και διασκεδαστικά...
Οι Επόμενες Τρεις Μέρες (2010)
Δεν υπάρχει αμφιβολία οτι πρόκειται για μια πολύ καλή ταινία και ένα πολύ καλό σενάριο. Ο ρόλος ταιριάζει στον Ράσελ Κρόου, που υποδύεται έναν φιλήσυχο καθηγητή που προσπαθεί (και καταφέρνει τελικά) να γίνει επιτυχημένος κακοποιός, από τη πρώτη του κιόλας απόπειρα! Κάτω από αυτή την οπτική, μπορούμε να πούμε οτι η ταινία δεν είναι ρεαλιστική - ή μάλλον είναι τόσο ρεαλιστική, όσο...