Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...
Οι φίλοι του Ντάνι Τρέχο θα ξετρελαθούν. Όχι οτι δεν τον έχουν δει σε πιο πετυχημένους ρόλους, αλλά δεν είναι και λίγο στα 73 σου να παίζεις τους ίδους ρόλους και να χεις και κοινό! Κι ας μη ξεχνάμε οτι μέχρι και το 2018, συμμετείχε κάθε χρόνο σε καμιά δεκαριά ταινίες. Η ιστορία, η οποία είναι η συνέχεια του Η Εκδίκηση του Νεκρού του 2013 είναι η εξής: ο Guerrero είναι ο αρχηγός...
Ο Μπράβος (2024)
Λοιπόν, η ταινία αυτή ήταν όντως ένα ταξίδι, αλλά όχι με την καλή έννοια - η ταινία με πρωταγωνιστή τον Patrick Swayze δεν είναι αριστούργημα, αλλά σε σύγκριση με αυτήν, είναι ένα αριστούργημα ψυχαγωγίας υψίστης τάξης... Αυτό το ριμέικ ή η επανεμφάνιση ή οτιδήποτε άλλο είναι, απλώς είναι κακό από κάθε άποψη. Δεν υπάρχουν αξιαγάπητοι χαρακτήρες, μόνο τυχαία βία, και τα υπόλοιπα...